گریه هایم را به ماه می آویزم

آنقدر دور است

که روز های نمناک من

به چشم های تو نمی آیند

مثل ماه و آفتاب می مانیم

همیشه در گذر...

بی هم..............

آیا میتونم عشقمو بیارم پیش خودم؟

آیا میتونم با عشقم دوتایی زیر یه سقف چوبی

که فقط من و خودش با هم باشیم باهم زندگی کنیم؟؟

.

.

.

اینها همه سوالات و افکاری هستش که شبایی که بیخوابی میزنه به سرت میاد

تو فکرت.....

دوستش داری ...

و سهم تو از بودنش...

فقط تصویری است

در سرزمین رویایت

با همه ی سردیت...

هنوز برایم گرمترین حس دنیایی...

اوج میگیرد

بال های احساس

بر آسمان سپید کاغذ

باران که می بارد

قاصدک های عاشق

پناه ی برند

زیر چتر شعر...

...

...

من اگر بخواهم در یک روز آفتابی هنگامی که عینک آفتابی زده ام با

یک علامت نگارشی به بیرون بروم  ویرگول را انتخاب میکنم

زیرا به دلیل کمر خمیده اش و سر به زیر بودنش خارج از خانه چیزی

از من نمی خواهد.

به علاوه اینکه به دلیل شخصیت خاصی که دارد وقتی کسی به او میرسد

چند لحظه صبر میکند.

البته او خودش این خاصیت را از من دارد گرچه کسی به او می رسد

چند لحظه توقف میکند

اما اگر همان فرد به من برسد بیشتر می ایستد.

....

....

....

زیرا من خودم یک نقطه هستم.